Pierścionek zaręczynowy - na którym palcu go nosić?

Zaręczyny to magiczna chwila dla kobiety, ale też mężczyzny. Moment wręczania pierścionka, który jest symbolem miłości, jest nieziemski i często nie do opisania. Zaręczyny to oznaka przywiązania, oddania, a także poważnego myślenia o przyszłości z drugą osobą.

Na placu kobiety pierścionek ląduje w momencie, kiedy ta na oświadczyny mężczyzny odpowie “TAK”. Jednak na którym z palców? I na której ręce? Zamierzasz się niebawem oświadczyć i to właśnie te pytania kołaczą Ci się po głowie? Koniecznie sprawdź podpowiedzi, które znajdziesz w poniższym artykule!

O zaręczynowej tradycji pierścionka słów kilka

Współcześnie bardzo ciężko wyobrazić sobie zaręczyny pozbawione pierścionka zaręczynowego. Ludzie zdają sobie sprawę, że tak wyjątkowa tradycja istnieje od najdawniejszych czasów. Warto przyjrzeć się z bliższa temu wspaniałemu i pokrzepiającemu serca zwyczajowi, który jest praktykowany do dzisiaj!

W czasach starożytnych zaręczyny były przypieczętowane specjalnym aktem prawnym, który obowiązywał każdą parę. To on poprzedzał zawarcie związku małżeńskiego. Co ciekawe, zamiast narzeczonej, przyrzeczenie składał jej ojciec, a jeśli go nie było, to jej brat. Bywało też tak, że narzeczony nie mógł zobaczyć panny młodej przed ślubem.

Zwyczaj obdarowania pierścionkiem zaręczynowym pojawił się znacznie później. Stało się to popularne w starożytnym Rzymie, choć te pierścionki nie przypominały praktycznie wcale stylistyką tego, co mamy obecnie. Głównie były to monety bądź żelazne pierścienie. Jeśli mężczyzna oświadczał się kobiecie, musiał od razu nasunąć żelazny pierścień na jej palec. A na który? W tamtym czasie mowa była tylko o jednym — serdecznym u lewej ręki. Dlaczego? Ponieważ właśnie przez ten palec przebiega nerw, który dociera aż do samego serca.

W starożytności, przy okazji zaręczyn, wręczano kobietom także darowizny okołozaręczynowe. Wyróżniano w tym przypadku darowiznę bezwarunkową, która nie musiała być zwracana w przypadku zerwania zaręczyn, oraz darowiznę warunkową, która skutkowała obowiązkiem zwrotu, gdyby jednak zaręczyny zostały zerwane.

Zaręczynowe pierścionki z diamentami to tradycja, która sięga XV wieku. W tym okresie austriacki książę Maksymilian podarował swojej ukochanej właśnie diamenty. Staropolska tradycja mówiła jednak, że pierścionek na zaręczyny powinien mieć kamień w kolorze białym — perłę bądź brylant. Taki kamień jest symbolem szczęścia, a także trwałości wiążącego parę uczucia.

Jak można się domyślić, kolejne stulecia przyniosły prawdziwy rozkwit branży jubilerskiej, a także różnorodność, jeśli chodzi o pierścionki zaręczynowe. Nie da się przeoczyć kreatywności, niezwykłego kunsztu oraz wielu godzin pracy nad tego typu ozdobami.

Obecnie trudno wyobrazić sobie zaręczyny bez błyskotki, jaką jest pierścionek zaręczynowy. Mężczyźni przykładają sporą wagę do tego, jaki pierścionek dla swojej ukochanej wybrać. Nie decydują się na pierwszy lepszy pierścionek — im większy brylant, tym lepiej. W przypadku kobiety, która ma swój indywidualny, wyrafinowany gust, mogą sprawdzić się też inne kamienie szlachetne, w kolorze, takie jak szmaragdy czy rubiny. Z pewnością taki pierścionek zrobi niemałe wrażenie na przyszłej żonie.

W jaki sposób przebiegają współczesne zaręczyny?

Współcześnie zaręczyny są celebrowane w rozmaity sposób. Wszystko zależy od tego, jaką taktykę obierze mężczyzna, który chce oświadczyć się ukochanej kobiecie. Często zdarza się tak, że odbywają się przy rodzicach kobiety. W dniu zaręczyn ukochany zjawia się w domu przyszłej narzeczonej, a w czasie spotkania wręcza jej pierścionek oraz bukiet kwiatów, a podczas rozmowy z rodzicami precyzują plany odnośnie ślubu i przyjęcia weselnego.

Nie jest to jedyny sposób na zaręczyny. Bardzo często mężczyźni wymyślają coś niekonwencjonalnego, zabierają swoje kobiety w nietuzinkowe miejsca, w podróż do innego kraju, do romantycznej restauracji, do Paryża, i tam klękają na jedno kolano, wypowiadając jednocześnie to bardzo ważne pytanie — czy kobieta zostanie jego żoną. Mogą towarzyszyć im świadkowie, rodzina, przyjaciele, ale równie dobrze mogą być całkiem sami. 

Pierścionek zaręczynowy — na którym palcu się go nosi?

Na którym palcu nosi się pierścionek zaręczynowy? To ważne pytanie zadają sobie wszyscy — mężczyźni, którzy planują się oświadczyć, jak i kobiety, które marzą o oświadczynach. Tradycja wręczania tej wyjątkowej biżuterii w ramach oświadczyn nie mija i pokazuje, że ten drobiazg ma naprawdę spore znaczenie dla przyszłej panny młodej. I o ile nie ma pewności co do ręki, ponieważ w różnych krajach panują rozmaite zwyczaje, o tyle w przypadku palca, odpowiedź jest oczywista — pierścionek zaręczynowy zawsze nosi się na palcu serdecznym.

Noszenie pierścionka zaręczynowego w Polsce — na której ręce?

Jeszcze do niedawna w naszym kraju zakładano pierścionek zaręczynowy na serdeczny palec lewej dłoni. Obecnie zakładamy go na prawą dłoń. Dlaczego zaszła taka zmiana? Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba cofnąć się do powstania styczniowego. 1864 rok to czas przełomowy. Przed tą datą obrączki na prawej dłoni nosiły tylko wdowy. Klęska Polaków w powstaniu spowodowała, że na tej samej ręce zaczęły nosić obrączki także mężatki. Miał to być gest solidarności oraz żałoby po poległych w powstaniu mężach. Jak można się domyślić, zwyczaj pozostał po dziś dzień. Z tego powodu pierścionek zaręczynowi kobiety noszą na prawej ręce. To też swego rodzaju przygotowanie do późniejszej roli, czyli noszenia obrączki ślubnej. Co ważne, sporą rolę odgrywa także symbolika. To prawą dłoń podaje się podczas składania przysięgi małżeńskiej, to prawą dłonią się witamy. Jest to więc dużo ważniejsza dłoń od lewej.

Pierścionek oraz obrączka w innych krajach — na której ręce?

Obrączki – na którym palcu? Poza naszymi tradycjami rodzimymi są też inne. Jak się okazuje, większość kobiet zamieszkujących Afrykę, Europę, USA czy Kanadę nosi pierścionek zaręczynowy, a następnie obrączkę na lewej ręce. Taka tradycja ma swoje korzenie w wierzeniach starożytnych Greków. Wierzyli oni bowiem, że żyła palca serdecznego biegnie wprost do serca. Ten obyczaj z chęcią przejęli Rzymianie. Nazywali tę żyłę vena amoris.

Na Węgrzech zwyczaj jest nieco inny. Narzeczona otrzymuje od mężczyzny obrączkę, którą na początku zakłada na lewej ręce, a w dniu ślubu przekłada ją na prawą. Kraje skandynawskie mają jeszcze inny zwyczaj. Obowiązują tam obrączki, jednak kobiety otrzymują zwykle dwa egzemplarze. Jeden trafia do nich w dniu zaręczyn, a drugi w dniu ślubu.

Na który palec zakłada się pierścionek zaręczynowy w Austrii czy Japonii? Na prawej dłoni i serdecznym palcu! Tak też noszą pierścionki Niemki oraz Rosjanki.

Na którym palcu pierścionek zaręczynowy przed ślubem?

Nasz obyczaj wyraźnie mówi, że pierścionek zaręczynowy nosi się na palcu serdecznym prawej dłoni. Jest to symbol przyjęcia oświadczyn, a także sygnał, że niebawem będzie miał miejsce ślub. Wątpliwości odnośnie serdecznego palca na prawej dłoni pojawiają się w momencie, kiedy na miejscu pierścionka ma pojawić się obrączka. Co wtedy z symbolem zaręczyn?

Na którym palcu pierścionek zaręczynowy po ślubie?

Palec serdeczny to miejsce zarezerwowane na pierścionek zaręczynowy. Ale na której ręce obrączka? Co dzieje się z pierścionkiem po ślubie? Na który palec której dłoni go przełożyć?

Zwykle tuż przed ceremonią zaślubin, kobiety przekładają pierścionek zaręczynowy na lewą dłoń. W ten sposób robią miejsce dla obrączki, którą mąż nałoży podczas składania przysięgi. Palec serdeczny u prawej dłoni powinien być wtedy wolny. Zdarza się, że pierścionek już zostaje na lewej dłoni. Jeśli pasuje na palec serdeczny u lewej dłoni, dobrze byłoby, gdyby tam został. Czasem jednak palce różnią się między sobą i w momencie, kiedy pierścionek pasuje na palec na prawej dłoni, może nie pasować na ten sam palec u lewej dłoni. Można go wtedy przełożyć na inny, choć nie jest to aż tak popularne. Znacznie częściej można zobaczyć, że kobiety decydują się na nakładanie pierścionka zaręczynowego oraz obrączki na ten sam palec u tej samej ręki. Warto wybrać taką opcję, która będzie dla Ciebie najwygodniejsza w codziennym funkcjonowaniu.